- Expositie

expositie Kruithuisje Alkmaar augustus 2024

Portretten zonder gezicht.

In januari 2023 had ik afgesproken weer terug te komen in augustus 2024.

Deze afgelopen anderhalf jaar zijn voor mij heel wonderlijk en emotioneel geweest i.v.m. de ziekte en het overlijden van mijn moeder.

Daar gaan mijn doeken in deze serie over: wie ben ik, wie was mijn moeder, wat is mijn verleden, loslaten, hoe nu verder? en vooral: wat wil ik met schilderen?

Wil ik wel schilderen?

Het antwoord is: ja

Ik ga in september 2024 lessen volgen bij Crejat Alkmaar.

Ik werk graag met gemengde technieken en dat wil ik blijven doen. Mijn thema is duidelijk voor mij: verlaten en vervallen gebouwen, persoonlijke beelden en ruimtes.

expositie Mare Nostrum Alkmaar okt t/m dec 2023.

Van oktober tot en met december 2023 exposeerde ik in:

wijkcentrum Mare Nostrum in Alkmaar:

Een plekje zoeken voor elk doek.

Zo zag de expositie eruit:

Ik was er heel erg blij mee en tevreden over!!!

Expositie in het Kruithuisje Alkmaar januari 2023.

Expositie 2023

De expositie was van het begin tot het einde een groot succes, bedankt iedereen voor de belangstelling!!!!!

januari 2023:

expositie in het kruithuisje!!!

Mijn vriendin Afra vertelde dat ze in het kruithuisje was geweest en kennis had gemaakt met de eigenaar: Gijs. Leuke man, zei ze. Hij wil wat meer met kunstenaars uit Egmond gaan doen. Ik dacht er al heel lang over na om te vragen of ik zou mogen exposeren bij hem maar durfde het maar niet. Dit gaf me net dat zetje wat ik nodig had.

Ik logeerde een paar dagen in Alkmaar, was op de katten van Mirjam aan het passen, dus liep na mezelf aardig wat moed ingepraat te hebben, op een heel zonnige dag het centrum in, op weg naar het kruithuisje en Gijs.

Daar aangekomen bij Alkmaars kleinste galerie, was Gijs aan het praten met medewerkers van de groen dienst, toen hij uitgepraat was vroeg ik: mag ik je wat vragen? Ben jij Mieke? was zijn vraag aan mij, nee, dat was ik niet. We gingen naar binnen, het Kruithuisje in en om de grote vraag nog even uit te stellen, vroeg ik: waar kom jij eigenlijk vandaan? Na 5 minuten zei Gijs: ik sta hier gewoon mijn hele levensverhaal te vertellen. Ondertussen kwamen de mannen van het groen voor koffie, zij bleven even staan praten. Tegen mij werd ook gepraat alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dat ik daar zat. Uiteindelijk vroeg Gijs: wil je wat drinken? Ik lust wel een cappuccino. Ga maar naar buiten, dan breng ik je er een. Ik koos het tafeltje dicht bij het water net over de rand van het pad in het gras en kijkend over het water werd ik geïnspireerd door wat ik zag: ik wilde hier iets mee. Als ik toch van schilderen hield zou ik dit toch moeten schilderen: het bruggetje, de bootjes eronder door, de mensen lopend over het bruggetje en over het pad waar ik aan zat in het stukje bolwerk, ik werd er helemaal lyrisch van. Ik zou bijna gedichten gaan schrijven.

Uiteindelijk kwam Gijs bij me zitten en zei wat maak jij dan eigenlijk? ergens had ik blijkbaar aangegeven dat ik wilde exposeren bij hem. Ik heb ook gevraagd hoe werkt dat eigenlijk bij jou? Zo dus. Mensen komen naar het kruithuisje met die vraag. Ik liet hem mijn website zien en toen zei hij leuk of mooi, dat weet ik niet meer maar heel enthousiast klonk het niet. Wel vroeg hij: als je mij nou zou schilderen, welke kleuren zou je dan gebruiken? Het ging erom dat ik aangaf niet graag of helemaal geen mensen te willen schilderen. Ik schilder geen mensen, alleen silhouetten. Dat zijn ook mensen, was zijn reactie. We praten verder, ondertussen liet Gijs foto’s zien van een man die bij hem geëxposeerd had: heel mooi, dromerig werk. Daar hou ik van, zei Gijs. Ik dacht: nou, dan word het niks. Geeft niet, ik vond het al een prachtig avontuur en legde me er bij neer. Meer privé vragen werden gesteld en overal werd eerlijk antwoord op gegeven. Het was een heel bijzonder gesprek, ik genoot er echt van. Uiteindelijk kwamen er steeds mensen iets kopen, koffie of thee, een mevr. die deed iets met filosofie en koos al filosoferend thee. Ik vermaakte me uitstekend. Binnen was het koud maar niet onaangenaam, wil je wat anders drinken? Je hebt toch vakantie. Nou, ik lust wel een wijntje. Daar zat ik binnen in dat kruidhuisje wijn te drinken om weet ik veel hoe laat ‘s middags en had de tijd van mijn leven. Wanneer wil je dan exposeren was ineens de vraag? Oh, ik mag dus wel, wat leuk, wat fijn!!! Er waren enkele opties, ik koos voor januari waarom dan? Begin van het nieuwe jaar, het is een nieuwe ervaring, was mijn reactie.

Uiteindelijk moest ik door de kou en 2 glaasjes wijn verschrikkelijk nodig plassen, dat kan daar niet in dat kleine kruithuisje. Ga maar bij mij thuis, ik woon daar en daar. Ik kreeg een sleutel maar kan helemaal niet tegen wijn, dus ik morrelen met de sleutel in het slot, het lukte niet. Ik naar de volgende deur met hetzelfde huisnr. Weer proberen, ook geen succes. Was het wel de juiste deur? de wijn had mijn beoordelingsvermogen totaal onbetrouwbaar gemaakt. Geen idee, hardop pratend als een professioneel alcoholist probeerde ik naar binnen te komen, het feit dat ik ontzettend nodig moest plassen hielp in geen enkel opzicht. Ik terug: waar was dat huisje van hem? want ik kwam niet binnen. Bleek ik de verkeerde sleutel te hebben.

We hebben na het plas avontuur, hartelijk afscheid genomen, ik moest echt naar huis, hoe weet ik niet, maar Ik ben thuis gekomen, dat wel.